مسجد سهله

مسجد سهله یکی از مساجد قدیمی و مورد احترام است که قبلاً به مسجد جامع بنی ظفر معروف بوده است.

فضیلتها
1. منزل حضرت مهدی(علیه السلام)
امام صادق به ابوبصیر می گوید:
«ابو بصیر! گویا می بینم که قائم در مسجد سهله با عیالش نزول می کند. گفتم: منزلش قرار می دهد؟ فرمود: آری همچنانکه منزل ادریس بود.»
2. خانه حضرت ادریس(علیه السلام)
امام صادق در این باره می فرماید:
«مَسْجِدُ السَّهْلَةِ مَوْضِعُ بَیْتُ إِدْرِیسَ النَّبِیِّ الَّذِی کَانَ یَخِیطُ فِیهِ».
3. منزل حضرت ابراهیم(علیه السلام)
آن حضرت از همین مکان به جنگ با عمالقه به سرزمین یمن رفت.
4. حضرت داوود(علیه السلام)
از همین مکان بود که آن پیامبر گرامی به جنگ جالوت رفت.
5. مانند خیمه رسول...
هر کس در این مسجد باشد، مانند کسی است که در خیمه رسول خدا اقامت دارد.
6. از این مسجد هفتاد هزار نفر به بهشت می روند
از کنار این مکان هفتاد هزار نفر محشور می شوند که بدون حساب وارد بهشت می شوند.
7. اقامتگاه حضرت خضر
امام صارق(علیه السلام) در حدیثی می فرماید: «مَسْجِدُ السَّهْلَةِ مُنَاخُ الرَّاکِبِ، قِیلَ: وَ مَنِ الرَّاکِبُ؟ قَالَ: الْخَضِرُ(علیه السلام) ».

مسجد سهله از نگاه اهل بیت(علیهم السلام)
1. گشایش کار
«مَا مِنْ مَکْرُوب یَأْتِی مَسْجِدَ السَّهْلَةِ، فَیُصَلِّی فِیهِ رَکْعَتَیْنِ بَیْنَ الْعِشَاءَیْنِ وَ یَدْعُو اللَّهَ تَعَالَی إِلاَّ فَرَّجَ اللَّهُ کَرْبَهُ».
«هیچ غمزده ای به این مسجد نمی آید و دو رکعت نماز میان نماز مغرب و عشا نمی خواند و از خداوند کمک نمی خواهد، مگر اینکه خداوند اندوهش را بر طرف می سازد.»

2. مصلاّی پیامبران
قَالَ الصَّادِقُ(علیه السلام) : «وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیّاً إِلاَّ وَ قَدْ صَلَّی فِیهِ».
«خداوند هیچ پیامبری مبعوث نکرده، مگر اینکه در این مسجد نماز خوانده است.»

3. سجدگاه ملائک
امام صادق(علیه السلام) می فرماید: روز و شبی نیست مگر اینکه ملائکه به این مسجد(سهله) می آیند و در آن عبادت می کنند.

4. افزایش عمر
هنگامی که زید بن علی به شهادت رسید، امام صادق(علیه السلام) فرمود: اگر عمویم زید، زمانی که از کوفه خارج شد، به مسجد سهله می رفت و نماز می خواند و به خدا پناه می برد، بیست سال به عمرش اضافه می شد. همچنین در این باره امام سجّاد(علیه السلام)می فرماید: «مَنْ صَلَّی فِی مَسْجِدِ السَّهْلَةِ رَکْعَتَیْنِ، زَادَ اللَّهُ فِی عُمُرِهِ سَنَتَیْنِ».
«هر کس دور کعت نماز در مسجد سهله بخواند، دو سال به عمرش افزوده می شود.»

5. درجه رفیع
قَالَ الصَّادِقُ(علیه السلام) : «مَنْ دَعَا اللَّهَ فِیهِ بِمَا أَحَبَّ، قَضَی لَهُ حَوَائِجَهُ، وَ رَفَعَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَکَاناً عَلِیّاً إِلَی دَرَجَةِ إِدْرِیسَ وَ أَجَارَهُ مِنْ مَکْرُوهِ الدُّنْیَا وَ مَکَایِدِ أَعْدَائِهِ».
«امام صادق(علیه السلام) فرمود: هر کس خدای را در آن بخواند، درباره هر چه خواهد، حوائج او روا گردد و به مقام بلندی در روز قیامت دست یابد و خداوند تا جایگاه ادریس خدا او را بالا برد و از ناراحتی دنیا و مکر دشمنانش در پناه پرودرگار قرار گیرد.»

امام صادق(علیه السلام) در مسجد سهله
اهمیت مسجد سهله به قدری است که اهل بیت(علیهم السلام) برای رفع گرفتاری از شیعیان، به این مسجد می آمدند و دعا می کردند. بشّار مُکاری نقل می کند: «روزی برای دیدن امام صادق(علیه السلام) به منزلشان در کوفه رفتم، طبقی از خرما نزدش بود و از آن تناول می کرد. به من فرمود: بشّار نزدیک بیا و بخور. گفتم از موضوعی ناراحتم و نمی توانم چیزی بخورم. امام فرمود: به حقّ من، نزدیک بیا و بخور. امر ایشان را اجابت کردم. هنگامی که شروع به خوردن نمودم، امام به من فرمود: موضوع را بگو. گفتم سربازان حکومتی را دیدم که زنی را می زدند و او را کشان کشان به طرف زندان می بردند. او با صدای بلند فریادرس و کمک می خواست، ولی کسی به حرفش توجه نکرد. امام فرمود: چرا این برخورد را با او کردند؟ گفتم از مردم شنیدم که او بر زمین افتاده و در هنگام افتادن گفته است: لعن الله ظالمیکِ یا فاطمة. وقتی سخنم به اینجا رسید، امام به شدّت گریست؛ به طوری که نتوانست خرما بخورد و به قدری گریه کرد که ریش مبارکش و روی سینه اش پر از اشک شد. سپس گفت: بشار! بلند شو با هم به مسجد سهله برویم و از خدا بخواهیم این زن آزاد شود. هردو به طرف مسجد سهله حرکت کردیم، در آنجا هر کدام دو رکعت نماز خواندیم پس از نماز امام دستها را به سوی آسمان بلند کرد و دعای مفصلی خواند و سپس به سجده رفت و پس از مدتی سر از سجده برداشت و فرمود: بلند شو، زن آزاد شد.»

امام زمان(علیه السلام) در مسجد سهله
زین العابدین سلماسی نقل می کند: «روزی در مجلس درس آیت الله سید محمد مهدی بحر العلوم حضور داشتم، محقّق کامل میرزای قمی که برای زیارت به عتبات عالیات سفر کرده بود، وارد مجلس سید شد. پس از درس، همه رفتند ولی من همراه سه نفر دیگر که از خواص شاگردان سید بودند، ماندیم. میرزای قمی به بحر العلوم گفت: شما مقامات روحانی زیادی کسب کرده اید، اگر ممکن است خاطره ای نقل کنید. در این هنگام سید فرمود: شب گذشته برای ادای نافله شب به مسجد کوفه رفتم، قصد داشتم سپیده دم به طرف نجف راهی شوم و اول وقت درس را شروع کنم، از مسجد بیرون آمدم، در دلم شوقی ایجاد شد که به مسجد سهله بروم، ولی اعتنایی نکردم; زیرا ترسیدم اول وقت به نجف نرسم لیکن شوقم زیادتر شد همچنان مردد بودم که ناگاه بادی وزید و مرا به طرف مسجد سهله حرکت داد، پس از مدتی خود را مقابل مسجد سهله دیدم، وارد شدم، دیدم کسی در مسجد نیست و تنها آقایی مشغول عبادت است و با کلماتی با خدا مناجات می کند که تا کنون از هیچ کس نشنیده بودم، حالم متغیر و زانوهایم مرتعش شد، با قلبی منقلب و دیده ای گریان در گوشه ای از مسجد ایستادم و به صدای دلنشین مناجات گوش دادم. پس از مدتی که مناجاتش تمام شد، رو به من کرد و فرمود: مهدی! جلو بیا. ادب کرده، مقداری جلو رفتم، فرمود: جلوتر بیا. جلوتر رفتم؛ به طوری که دستم به دستش می رسید، آنگاه چیزی به من گفت. سید به اینجا که رسید، سکوت کرد...»

مقامات مسجد سهله
1. مقام حضرت مهدی(علیه السلام)
مقامی است منسوب به امام زمان(علیه السلام) که میان مردم معهود نبود. علامه سید محمد مهدی بحر العلوم دستور داد قبه ای در مکان مذکور بسازند.
2. مقام حضرت خضر(علیه السلام)
قَالَ الصَّادِقُ(علیه السلام) : «مَسْجِدُ السَّهْلَةِ مُنَاخُ الرَّاکِبِ، قِیلَ: وَ مَنِ الرَّاکِبُ؟ قَالَ: الْخَضِرُ(علیه السلام) ».
«مسجد سهله، محل خوابیدن شتر آن سوار است. پرسیدند او کیست؟ فرمود: خضر.»
3. مقام امام صادق(علیه السلام)
4. مقام امام زین العابدین(علیه السلام)
5. مقام حضرت ادریس(علیه السلام)
6. مقام صالحَین (هود و صالح(علیهما السلام))
7. مقام ابراهیم خلیل(علیه السلام)